Today's topic: these are the days (jamie cullum)
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Marjolein
29 Maart 2010 | Australië, Sydney
The AMM: Australian Mayo Message
Met een Hyundia Imax (toepasselijk type auto voor Sydney) en een slogan op onze achterraam van ‘best people mover of the year’ rijden we Sydney uit over de Harbour Bridge, langs het King-Gu Rai Chase National Park en via de Free Highway voor een ‘familie’ (moeder, vader, 2 zoons en 2 ‘surrogaat dochters’ a.k.a. juffrouw en babysitter) Hunter Valley trip. We kiezen nog even voor een gemakeerde toeristische route 33 waar de Hunter Vallye begint; over smalle, hobelige weggetjes, scherpe bochtjes langs wijnvelden en boerderijen. Helaas was deze route niet helemaal geschikt voor onze kleine man aan boord. Een pit stop verder, schoonmaak sessie, frisse lucht, waspoederkorreltjs, vuilniszak op schoot vervolgen we onze weg naar Lovedale; the heart of Hunter Valley. Onderweg passeren we nog de ‘fire alarm’ bordjes; dit is de graadmeter met kans op ‘bos’brand van groene zone-gele-oranje tot rode. De pijl geeft geel-oranje aan; geen fire-alarm dus.
Net voor aankomst even wisselen van chauffeur en neem ik de stoffige zandweg over naar ‘Lovedale Cottages’. Bij entrée hangt een houten bord waar onze namen op staan met bijbehorend nummer van ons cottage ‘3’. De auto parkeren we onder de carport van golfplaten. De sleutel zit al in de deur en zo lopen we over onze veranda naar binnen. Een geur van hout, stof, muf en oud komt je meteen tegemoet en past totaal bij deze outback setting. Dat geldt ook voor de inrichting die me doet denken aan wat bij elkaar gezet meubilair en assecoires van een aantal ‘bejaarden’ huishoudens.
Met een schuifdeur zet je voet op de veranda aan de achterzijde van de cottage waar de buitencollectie banken en stoeltjes ‘bejaardenstijl’ uiteen is gezet. Aan de zijkant hebben we afgezet overdekt terras van golfplaten met een houten tafel en ijzeren stoeltjes, gitaar aan de muur en wat biermerken platen. Om het gevoel helemaal compleet te maken staat er een in elkaar getimmerd ‘sta caravan’ van hout en golfplaten naast met op het zogeheten ‘aanrecht’ een verroest Heineken (helemaal af dus!).
Onze achtertuin grenst aan een nationaal park met een golfbaan. De clubs staan in het huis en de balletjes liggen in het eierdoosje ernaast; mochten we ons vervelen. Die avond wordt het een live-entertainment barbie-show met een iPod station op shuffle, de prikkers als microfoon en een gesmoorde keel. Met een wijntje erbij (lag al heerlijk koud bij aankomst in de koelkast), ondergaande zon en drie springende kangaroo’s in onze verre achtertuin is dit de outback Hunter Valley experience.
De volgende dag gaat de wijnproeverij verkenning van start. Met een plattegrond en een wijngids gaan we naar winery nummer 1. Lekkere nipjes, en 2 witte wijn variaties mee, vervolgen we onze trip naar de eerste side dish met wijn; chocolat company. Chcolade gaat namelijk fantastisch bij wijn; neem nu een Shiraz of Melrot met een volle donkere chocolade van 75% cacoa en als variatie in de smaak met sinaasappel of kers. Geef je de voorkeur aan een stukje fudge kies dan een frisse en fruitige witte wijn zoals de Verdelho (een nieuwe favoriet van mij geworden trouwens) of een meerjarige Semillon. Aldus de aardige mevrouw met haar witte schort die verraad dat ook zij zelf wel houd van een stukje als ik de vingers aan de zijkant op haar schortje gedrukt zie. Want bij de selectie chocolade door ons metgezel (overigens een man en zwaar verslaafd aan chocolade en wij als vrouwen gewoon ‘passen’ in deze ronde) gebruikte ze namelijk handschoentjes …
Ik las laatst in het ‘Australia healthy magazine’ dat donkere chocolade van 20 gram tussen ontbijt en lunch en 20 gram na diner een afname geeft van 30% stress. En zo ‘verzinnen’ ze dus elke keer wel weer reden om ons er niet vanaf te houden.
Terug naar de wijnen want een internationaal hoogtepunt in Hunter Valley is toch wel voor ons Lindemans. Op een mooie locatie komen we, zo blijkt, een kwartier voor sluitingstijd aan. En zo zou je denken dat de deur dan nog openstaat voor een proeferij (en aankoop), zo gaan hier gewoon voor je neus de deuren dicht. En dan moet je, je voorstellen dat je daar dus het terrein op komt lopen toch zeker niet om even het terrein te bekijken en de (gast)vrouw zonder enig blik of bloos de deuren sluit. Gepiekerd over arrogantie en hospitality kiezen we voor een kleine en voor ons onbekende even verderop. Een echtpaar die ons met een warm welkom ontvangt. Voorzien van een flesje Semillon wijn (one of Australias wine jewels), barbie geniet ik van een vakantiegevoel op mijn reis.
De tweede dag wijnproeferij gaan we naar het verkozen wijnhuis van het jaar; Tyrell’s. Dit is het oudste wijnhuis uit de Hunter. Gelegen op een berg met een waanzinnig uitzicht en zelfs kangaroo’s hoppend in de verte. Het is een familie bedrijf en bij entrée voor de proeferij pronken de generatie wijnmakers op de muur. Een trots familielid van midden 60, laat onze favoriet ‘Semillon’ proeven van verschillende jaren; en dus ook verschillende geur en smaken. Het draaien van het glaasje voor een eerste geur-keur en vervolgens een smaak-keur doet deze man vermoeden dat we er verstand van hebben want in zijn enthousiasme gaat hij door met zijn favorieten gevolgd door de prijswinnaars (die wij als wijnkenners wel herkennen, aldus deze man), zijn we bij dit bezoek toch blij met de ‘spuugbak’.
Na deze proeverij is het dan ook even tijd voor een bite. Was het gisteren ‘sweet’ gaan we nu voor wat hardigheid; ofwel kaas. De ‘smelly cheese shop’ heeft duidelijk van dit principe ‘kaas gegeten’; zo staan de wijnen van Tempus Two (wijnhuis ernaast) in variateit al gesorteerd bij de kaasjes. Dus slokje en hapje van blauwe kaas, Italiaanse kaas naar Nederlandse kaas (oranje kaas genaamd ‘dutch cheese’; kaasplank misgeslagen want is totally not our cheese …). Het wordt hier dus door de vrouwen gekozen bites en flesje rood voor de picknick stijl ‘van-alles-wat-voor-ieder-iets’. Met de ondergaande zon en een mooie blik op de maan eindigt zo onze laatste avond Hunter Valley experience.
Keep on sparkling people,
I will invite you soon for the AMM 36
Keep in mind: life is too short to drink bad wines!
Met een Hyundia Imax (toepasselijk type auto voor Sydney) en een slogan op onze achterraam van ‘best people mover of the year’ rijden we Sydney uit over de Harbour Bridge, langs het King-Gu Rai Chase National Park en via de Free Highway voor een ‘familie’ (moeder, vader, 2 zoons en 2 ‘surrogaat dochters’ a.k.a. juffrouw en babysitter) Hunter Valley trip. We kiezen nog even voor een gemakeerde toeristische route 33 waar de Hunter Vallye begint; over smalle, hobelige weggetjes, scherpe bochtjes langs wijnvelden en boerderijen. Helaas was deze route niet helemaal geschikt voor onze kleine man aan boord. Een pit stop verder, schoonmaak sessie, frisse lucht, waspoederkorreltjs, vuilniszak op schoot vervolgen we onze weg naar Lovedale; the heart of Hunter Valley. Onderweg passeren we nog de ‘fire alarm’ bordjes; dit is de graadmeter met kans op ‘bos’brand van groene zone-gele-oranje tot rode. De pijl geeft geel-oranje aan; geen fire-alarm dus.
Net voor aankomst even wisselen van chauffeur en neem ik de stoffige zandweg over naar ‘Lovedale Cottages’. Bij entrée hangt een houten bord waar onze namen op staan met bijbehorend nummer van ons cottage ‘3’. De auto parkeren we onder de carport van golfplaten. De sleutel zit al in de deur en zo lopen we over onze veranda naar binnen. Een geur van hout, stof, muf en oud komt je meteen tegemoet en past totaal bij deze outback setting. Dat geldt ook voor de inrichting die me doet denken aan wat bij elkaar gezet meubilair en assecoires van een aantal ‘bejaarden’ huishoudens.
Met een schuifdeur zet je voet op de veranda aan de achterzijde van de cottage waar de buitencollectie banken en stoeltjes ‘bejaardenstijl’ uiteen is gezet. Aan de zijkant hebben we afgezet overdekt terras van golfplaten met een houten tafel en ijzeren stoeltjes, gitaar aan de muur en wat biermerken platen. Om het gevoel helemaal compleet te maken staat er een in elkaar getimmerd ‘sta caravan’ van hout en golfplaten naast met op het zogeheten ‘aanrecht’ een verroest Heineken (helemaal af dus!).
Onze achtertuin grenst aan een nationaal park met een golfbaan. De clubs staan in het huis en de balletjes liggen in het eierdoosje ernaast; mochten we ons vervelen. Die avond wordt het een live-entertainment barbie-show met een iPod station op shuffle, de prikkers als microfoon en een gesmoorde keel. Met een wijntje erbij (lag al heerlijk koud bij aankomst in de koelkast), ondergaande zon en drie springende kangaroo’s in onze verre achtertuin is dit de outback Hunter Valley experience.
De volgende dag gaat de wijnproeverij verkenning van start. Met een plattegrond en een wijngids gaan we naar winery nummer 1. Lekkere nipjes, en 2 witte wijn variaties mee, vervolgen we onze trip naar de eerste side dish met wijn; chocolat company. Chcolade gaat namelijk fantastisch bij wijn; neem nu een Shiraz of Melrot met een volle donkere chocolade van 75% cacoa en als variatie in de smaak met sinaasappel of kers. Geef je de voorkeur aan een stukje fudge kies dan een frisse en fruitige witte wijn zoals de Verdelho (een nieuwe favoriet van mij geworden trouwens) of een meerjarige Semillon. Aldus de aardige mevrouw met haar witte schort die verraad dat ook zij zelf wel houd van een stukje als ik de vingers aan de zijkant op haar schortje gedrukt zie. Want bij de selectie chocolade door ons metgezel (overigens een man en zwaar verslaafd aan chocolade en wij als vrouwen gewoon ‘passen’ in deze ronde) gebruikte ze namelijk handschoentjes …
Ik las laatst in het ‘Australia healthy magazine’ dat donkere chocolade van 20 gram tussen ontbijt en lunch en 20 gram na diner een afname geeft van 30% stress. En zo ‘verzinnen’ ze dus elke keer wel weer reden om ons er niet vanaf te houden.
Terug naar de wijnen want een internationaal hoogtepunt in Hunter Valley is toch wel voor ons Lindemans. Op een mooie locatie komen we, zo blijkt, een kwartier voor sluitingstijd aan. En zo zou je denken dat de deur dan nog openstaat voor een proeferij (en aankoop), zo gaan hier gewoon voor je neus de deuren dicht. En dan moet je, je voorstellen dat je daar dus het terrein op komt lopen toch zeker niet om even het terrein te bekijken en de (gast)vrouw zonder enig blik of bloos de deuren sluit. Gepiekerd over arrogantie en hospitality kiezen we voor een kleine en voor ons onbekende even verderop. Een echtpaar die ons met een warm welkom ontvangt. Voorzien van een flesje Semillon wijn (one of Australias wine jewels), barbie geniet ik van een vakantiegevoel op mijn reis.
De tweede dag wijnproeferij gaan we naar het verkozen wijnhuis van het jaar; Tyrell’s. Dit is het oudste wijnhuis uit de Hunter. Gelegen op een berg met een waanzinnig uitzicht en zelfs kangaroo’s hoppend in de verte. Het is een familie bedrijf en bij entrée voor de proeferij pronken de generatie wijnmakers op de muur. Een trots familielid van midden 60, laat onze favoriet ‘Semillon’ proeven van verschillende jaren; en dus ook verschillende geur en smaken. Het draaien van het glaasje voor een eerste geur-keur en vervolgens een smaak-keur doet deze man vermoeden dat we er verstand van hebben want in zijn enthousiasme gaat hij door met zijn favorieten gevolgd door de prijswinnaars (die wij als wijnkenners wel herkennen, aldus deze man), zijn we bij dit bezoek toch blij met de ‘spuugbak’.
Na deze proeverij is het dan ook even tijd voor een bite. Was het gisteren ‘sweet’ gaan we nu voor wat hardigheid; ofwel kaas. De ‘smelly cheese shop’ heeft duidelijk van dit principe ‘kaas gegeten’; zo staan de wijnen van Tempus Two (wijnhuis ernaast) in variateit al gesorteerd bij de kaasjes. Dus slokje en hapje van blauwe kaas, Italiaanse kaas naar Nederlandse kaas (oranje kaas genaamd ‘dutch cheese’; kaasplank misgeslagen want is totally not our cheese …). Het wordt hier dus door de vrouwen gekozen bites en flesje rood voor de picknick stijl ‘van-alles-wat-voor-ieder-iets’. Met de ondergaande zon en een mooie blik op de maan eindigt zo onze laatste avond Hunter Valley experience.
Keep on sparkling people,
I will invite you soon for the AMM 36
Keep in mind: life is too short to drink bad wines!
-
29 Maart 2010 - 10:07
Assie:
Serieus .. om jaloer op te worden. Die springende kangaroes in de achtertuin, wijn die koud ligt en een wijnproeverij waar je, zonder schuldgevoel, heel de dag kunt genieten van wijn en donkere cacao .. ik denk dat we in Nederland ook zijn 2 daags evenement gaan organiseren .. deal ;-)?!
Love!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
