Today's topic:movie star (roisin murphy)

THE AMM: The Australian Mayo Message

Van een kleurrijk, warm en geel merk naar een grauw, vervallen en bewolkt merk; karnak playhouse. Van een boek experience naar een script voor een korte film.

Let’s play the roles

THE CAST:

Wwoofer
Marjo; just as she is.

Wwoof host/ manager Karnak
Delinni, woman originally from Sri Lanka. Woont al meer dan 20 jaar in Australie en woont sinds 6 jaar op de property van Karnak met haar 2 honden en 7 eenden. Ze is een vrouw met zwart kortgeknipt haar met enkele grijze plukjes ertussen en is een echte rainforest vrouw.

Friend of owner’s house
Robbert, een aantrekkelijk goed geklede homo van ongeveer 50 jaar en draagt een opvallend rechthoekig brilmontuur van verschillende bruintinten. Hij is geboren en getogen is Australie en opgegroeid is in het mainland omgeving van Byron Bay. Hij heeft een eigen appartement in Byron Bay en is house designer en is bezig met het laten bouwen van een huis op het erfgoed van Karnak. Hij is een goede vriend van de eigenaresse en verblijft momenteel in haar huis.

THE SETTNG:
KARNAK PLAYHOUSE PROPERTIES, CAIRNS

THE ACTS

ACT 1: aankomst marjo
Vol verwachting slaan we linksaf het terrein van karnak playhouse op. Langs de papaja en tientallen cacatoo’s die deze vruchten erg lekker vinden zie ik in de verte de enorme bergen waar de wolken het laatste puntjes bedekken en tussen het enorme groen zie ik een waterval stromen.

Met een flinke toeter rijden we het pirvate property op waarbij de honden ons tegemoet komen rennen. In de deuropening van het witte huis roept Delinna’s stem ‘they don’t hurt you, they are harmless; goede waakhonden dus!
Ik stap uit en zet ik in een enorme modderplas mijn sneakers, de regen heeft hier al goed van zich laten zien bedenk ik me en met die gedachte start er een regenbui die al meteen grote druppels op mijn oranje fale t-shirt zet.
Ik haast me naar de overkapping van het huis en maak ik kennis met Delinni in een zwart t-shirt ‘the hardrock ducks’, een donkerbruine pymamabroek met opgerolde pijpen en te kleine haviaines.

ACT 2: in huis wwoof host
Ik neem plaats voor een kop koffie aan een oude keukentafel in een wit huis dat gebouwd is uit oude materialen van andere huizen en zelfs bruggen, voorzien is van allemaal ramen en enkele deuren zonder echt afgesloten ruimtes.
Tijdens mijn koffie-introductie moment blijkt dat de show van 18 december niet doorgaat omdat er geen enkele kaart is verkocht en de timing achteraf gezien toch niet goed gepland is en er ook geen andere wwoofers of staff aanwezig zijn.




ACT 3: marjo maakt kennis met wwoofer huis
Na afscheid van mijn opa & oma neem ik mijn bagage mee naar mijn ruimte; dat blijkt een eigen ‘wwoof huis’ te zijn dat vroeger het eerste huis was op deze enorme property. Door de modderplassen zet ik voet op een enorme veranda waar het dak van lekt en de meubels op de veranda dan ook hierop is ingedeeld. De laatste wwoofers waren 3 weken geleden hier geweest, maar met een blik in de keuken zou je denken dat het huis voor 3 jaar niet is bewoond. De stof lucht komt je tegemoet en om me heen zijn de pannen, bestek en vele kopjes en schotels voorzien stoflagen en bij het plaatsen van de “mayo coolbag” op het aanrecht schiet er een verschrikte kakkerlak achter het afwasmiddel vandaan. Vanuit de keuken loop ik verder in een eerste slaapkamer waar een enorme boekenkast staat, met een snelle blik zie ik hier eveneens oude boeken die zelfs al in de verteer status zijn. Op de bovenste plank ligt een witte poes als enige permanente bewoonster van het huis; prison. Een wilde poes die sinds 3 jaar deel uitmaakt van dit huis. Met een afstapje kom ik in een tweede slaapkamer en begeeft zich links van de grootste en meest gewilde slaapkamer. Ik ben benieuwd. Via een enorm hor zet ik voet in een grote ruimte met een bamboe tweepersoonsbed in het midden en omgeven door ramen; het doet mij denken aan een serre. Met wakker worden kijk je uit op een enorm groene vallei. Ik leg mijn bagage op dit bed en loop vai de andere deur terug de veranda eop en kom dan nog een ruimte tegen dat dienst doet als medidatieruimte en door de eigenarese (als zij er is) veelvuldig wordt gebruikt.
De handdoeken en beddegoed kan ik vinden in de bijkeuken die je met een tweetal afstapjes via de keuken bereikt. Boven de handdoeken en beddegoed hangen 2 enorme bananentrossen met kleine banaatjes te rijpen.

ACT 4: marjo in wwoof huis
Mijn eerste taak is het mezelf comfortabel maken dus zoek mijn beddegoed en klop ik vervolgens alle stof van de lakens en maak ik mijn kamer ‘wat gezellig’.
Met een fris doekje over de keuken en bijbehorende tafel op de verandea, laat ik de waterkoker lopen en voorzie ik mezelf van de lunch dat klaarligt in de koelkast. Het ontbijt en lunch heb ik namelijk met mezelf en diner gezamenlijk.

ACT 5: marjo naar karnak playhouse
Na de lunch ben ik ernorm nieuwsgierig naar het wereldberoemde amphitheater midden in de rainforest dat toen en nu dienst doet voor vele internationale optredens. Via de regenboog van planten, bomen loop ik langs mijn eigen nieuwe werkzaamheid; onkruidwieden (wederom). De entree is een grote bruine trap met aan weerzijde pronkende schilderijen met de affiches van vele shows van vroeger.
Eenmaal boven sta ik dan echt in een vervallen brand waar de ambiance, sfeer en het WOW effect voor mij in die bekende termologie van ‘ijskast’ staat; grauw, bewolkt, bruin en donkergroen heeft dit merk haar glorie verloren.

ACT 6: conversatie marjo en delinni
Terug loop ik toch wel teleurgesteld terug naar de manager die zichzelf ook de taak onkruidwieden heeft gegeven voor deze middag op haar eigen terrein. Alleen of eigenlijk met haarzelf werkt ze in haar tuin, voor karnak playhouse maar ook in een lokale schoenenwinkel.
Met nog even wat huishoudelijke medelingen; laat geen voedsel achter en ook niet in een afgesloten bag want de muizen zijn erg gretig ‘s nachts. Als ik wakker wordt van een knaag geluid dan zijn dat enkel de ratten vanuit de rivier die de kokosnoten eten van de bomen rondom mijn huis, vertelt ze dat we om half 7 eten bij Robbert.
ACT 7: middag bezigheid marjo
Met een continue stroom van regenbuien maak het me die middag comfortabel in een schommelstoel, wat verjaarde boeken over Australie en een radio met een gezellige lokale zender wat het enige ontvangst hier is.

ACT 8: diner Robbert
De avond valt al snel in complete duisternis rond 6 uur waarbij de regen haar patroon niet heeft gewijzigd en zo met een toeter even over half 7 mjn wwoof host met de auto voor mijn huis staat voor het diner bij Robbert. Over een te slipperige oprit en een pittig scherp bochtje naar rechts rijden we de property op van de eigenaresse.
Een huis met een enorme veranda dat uitkijkt op het theater. Als je op de veranda verder loopt zie je aan de andere kant de bergen met het enorme wolkenveld erboven. Een adembenemende plek.
Bij aankomst schenkt Robbert een Chileense rode wijn voor ons in en schuif ik aan een grote bruine tafel voor een pastaschotel met grote garnalen, spinazie en allerlei andere kruiden en noten.

ACT 9: marjo gaat slapen
Om half 10 sta ik weer op mijn eigen veranda met mijn torch light van mijn telefoon aan en zoek ik de knop van de keukenlamp. Ik maak nog even een kop thee en loop vervolgens naar mijn slaapkamer.
Onder de klamboe drink ik mijn thee en staar ik naar de donkere buitenlucht en hoor ik de regen op het dak van de serre. Ik geef me in het letterlijke rainforest. De hardnekkige muggen prikken door mijn klamboe heen wat voor mij tijd is om te gaan slapen. In de badkamer poets ik onder toeziend oog van een zestal grote huiskakkerlakken mijn tanden en smeer ik me in met de tea tree oil voor mijn jeukende bulten en spuit ik mijn armen en benen in met de insecten protector voor nog meer bulten. Ik kruip op mijn indo-manier mijn klamboe in en switch het bureaulampje uit voor mijn eerste nacht.

ACT 10: marjo wordt wakker
Met de zon in mijn ogen word ik om 6 uur gewekt en snooze ik nog even tot half 7. De zon heeft in die tussentijd alweer plaatsgemaakt voor enorme regen.
Met mijn ontbijt op de veranda ben ik toch wel in een deceptie moment terecht gekomen van verlorenheid en eenzaamheid. En geeft deze wwoof experience mij niet de extensie in het Australische leven ontdekken binnen en me binnen een familie voelen.

ACT 11: marjo kiest voor zichzelf
Met de drive in reizen en ontdekken, kies ik voor mezelf. Ik besluit niet langer hier te willen blijven en mijn werk voor de ochtend te volbrengen en daarna vanuit Cairns weer verder te gaan. Met de mededeling ben ik als kortste wwoofer ook in de boeken gezet maar is een wwoofer ook vrij hierin net zoals de host dat mag zijn.
Mijn ochtend weeding word de moestuin. Dus in mijn verwassen spijkerbroek, oude sokken in mijn slippers en gekregen oude witte blouse van Judith dat zelfs nog na het wassen onder de bruine strepen zit, wied ik voor ongeveer 3 uur het onkruid. Het mooie van onkruidwieden is wel de voldaanheid die je na een aantal weeds al ziet en heb ik naar eigen tevredenheid een mooi stukje tuin achtergelaten.
Met het bekende gilletje ‘marjo’ moet ik me klaarmaken voor vertrek. Ik stapeven voor 10 uur in het busje van Karnak. Nog geen 10 kilometer verder stopt Robbert de bus omdat de lampjes van geopende deuren blijven knipperen. Na een dubbele inspectie rijden we weer verder. Dat het vergaan busje is blijkt wel als Delinni even haar raampje opendoet en vervolgens niet meer dichtgaat. Robbert schiet haar te hulp waarbij hij de bus weer even parkeert. Met de lock en unlock knop gaat zelfs de deuren niet meer open en besluit Robbert nadat Delinni veelvuldig de knopjes heeft ingedrukt we het busje, het busje laten en doorrijden naar Cairns.

ACT 12:
Marjo stapt uit het busje voor haar hostel. Opgelucht loopt ze de straat over met haar rugzak op haar rug, haar Kipling rugzak voor haar buik en in haar hand haar mayo cool bag. Met een brede lach op haar gezicht zwaait ze naar Robbert en Dellini en checkt ze in bij haar hostel.

THE END

Keep in mind: travelling is your own movie; discover many settings and play your own leading role; movie star!

I will invite you soon for the AMM 17